طراحی وبسایت در کانادا
https://fanofa-world.blogsky.com/
طراحی وبسایت
طراحی وب سایت - موبایل اپلیکیشن - فروشگاه اینترنتی با سال ها تجربه در زمینه برنامه نویسی با قیمت بسیار مناسب و پشتیبانی یکساله در سریع ترین زمان ایمان سراجی 6046553330 iman.seraji@gmail.com
کانادا – ونکوور
شماره تماس: 16046553330
ایمان سراجی
https://www.fanofa.com/web-design-fanofa0003821.htm
برنامه‌نویسی نوشتن دستوراتی منطقی و متوالی برای ماشین‌هاست ، در حقیقت هنگامی که فردی برنامه‌نویسی می‌کند دستورات به‌خصوصی را نوشته و کامپیوتر آن‌ها را اجرا می‌کند، در اینجا منظور از کامپیوتر هر نوع وسیله‌ی دارای قدرت پردازشی و پردازنده است، این تعریف می‌تواند شامل رایانه‌های امروزی، تلوزیون‌ها، خودروها، لوازم خانگی و… باشد.
ما انسان‌ها از طریق صحبت کردن با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنیم، حیوانات با تولید صداهای مخصوص به خود با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند، برخی از حشرات با تولید امواج فراصوت از محیط اطراف خود آگاه می‌شوند…حال بیایید همین موضوع را در مورد ماشین‌های الکترونیکی بررسی کنیم، به نظر شما ما انسان‌ها چگونه می‌توانیم با ابزارهای الکترونیکی ارتباط برقرار کنیم؟ به‌خوبی می‌دانیم که یک کامپیوتر تنها از چند قطعه‌ی الکترونیکی مانند پردازنده و حافظه تشکیل شده و با ولتاژ الکتریسیته کار می‌کند.
زبان‌های برنامه‌نویسی چگونه به‌وجود آمدند؟
همانطور که گفتیم، کار با زبان باینری چندان آسان نبود، به همین علت انسان‌ها برای هر دستور یک معادل کلمه‌ای در نظر گرفتند و از آن به بعد به کمک آن کلمات برنامه‌نویسی می‌کردند، که به آن زبان اسمبلی (Assembly) گفته می‌شد.
به عنوان مثال به جای کد ۰۱۰۰۱۱۰۱ عبارت SUM را به ماشین تحویل می‌دادند و کامپیوتر زحمت تبدیل این عبارت به معادل باینری آن را بر عهده داشت، اگر تا قبل از به وجود آمدن این زبان رشته‌ی عددی 01001101 نشان‌دهنده‌ی عملیات جمع در کامپیوتر بود، از این پس عبارت SUM برای کامپیوتر معادل 01001101 و به معنای عملیات جمع تلقی می‌شد.
البته که در نهایت تمام این دستورات برای فهم کامپیوتر باید به زبان باینری تبدیل می‌شد، که این فرایند (یعنی تبدیل دستورات اسمبلی به باینری) بر عهده‌ی اسمبلر بود، از آن‌جایی که تبدیل زبان اسمبلی خود احتیاج به پردازش جداگانه‌ای داشت، بنابراین از سرعت کمتری نسبت به زبان باینری برخوردار بود.
به مرور زمان، زبان‌های پیشرفته‌ای خلق شد که امکانات و قابلیت‌های گسترده‌تری را در اختیار برنامه‌نویسان قرار می‌داد، زبان‌هایی مانند سی، جاوا، پایتون و… نمونه‌هایی از این زبان‌ها به شمار می‌آیند، هرچند زبان‌های سطح بالا سادگی و کارایی بیشتری را در اختیار برنامه‌نویس قرار می‌دادند، اما زبان‌های سطح پایین مانند باینری و اسمبلی همچنان از سرعت بیشتری برخوردار هستند، چراکه فرایند تبدیل و کامپایل در آن‌ها وجود نداشته و پردازش کمتری توسط رایانه انجام می‌شود.
امروزه در سیستم‌هایی که احتیاج به سرعت پردازش بالایی دارند، به‌عنوان مثال فضاپیماها، سیستم‌های بیمارستانی یا ربات‌های خاص از زبان‌های سطح پایین‌تر مانند اسمبلی و حتی باینری استفاده می‌شود، اما در برنامه‌نویسی‌های معمولی، مانند اپلیکیشن‌های کامپیوتر، موبایل و وب از زبان‌های سطح بالا استفاده شده و وظیفه‌ی کامپایل یا ترجمه‌ی دستورات برعهده‌ی کامپیوتر گذاشته می‌شود.
برنامه‌نویس‌ها موجوداتی سخت‌کوش و منطقی هستند، همانطوری که گفتیم یک کامپیوتر فقط و فقط زبان ۰ و ۱ را درک می‌کند، اصطلاحا به این زبان، زبان منطقی گفته می‌شود، یعنی هر ورودی یک نتیجه‌ی ثابت و منطقی خواهد داشت.
کامپیوترها اشتباه نمی‌کنند و معمولا بروز باگ‌های مختلف در نرم‌افزار ناشی از اشتباهات برنامه‌نویس است، چرا که کامپیوتر یک ماشین منطقی بوده و نتیجه‌ای که تولید می‌کند متناسب با دستوراتی است که برنامه‌نویس برای آن نوشته است، بنابراین اکثر برنامه‌نویس‌ها دارای ذهنی منطقی و الگوریتمیک هستند.
