شهاب سنگ مریخی

شهاب سنگ مریخی

✅ #شهاب_سنگ_مریخ شهاب سنگ مریخی به وزن تقریبی ۲ کیلو و ۲۰۰ گرم حدود ۴۰ سال پیش در اطراف منطقه جاجرود توسط فردی که شاهد سقوط بوده بعد از چندین ساعت‌ گشتن پیدا شده و تا به حال نزد خود نگهداری کرده است. لازم به ذکر است مهندسین قزاقستانی و کارشناس مربوطه از ناسا مقیم ایران و استاد دانشگاه تهران و اصفهان این سنگ را تایید کرده اند از کسانی که دوستان یا آشنایانی در خارج از کشور دارند یا خانواده یا خود شخص ساکن خارج از کشور هستند تقاضا میشود خواهشا در امر فروش این سنگ ما را یاری کنید ( ۱۰ درصد از فروش سنگ به کسی یا کسانی که واسطه هستند تعلق خواهد گرفت)

تهران – ایران

شماره تماس: 989019804536

مهران محمدزاده

https://www.fanofa.com/mars-meteor-fanofa0003518.htm

Meteoroids همان چیزی هستند که ما سنگ‌های فضایی یا شهاب سنگ می‌نامیم و اندازه آن‌ها از دانه‌های گرد و غبار تا سیارک‌های کوچک است. هنگامی که سنگ‌های فضایی با سرعت زیاد وارد جو زمین (یا سیاره دیگری مانند مریخ) می‌شوند و می‌سوزند گلوله‌های آتشین یا شهاب نامیده می‌شوند.

هنگامی که یک شهاب سنگ بتواند از جو زمین عبور کرده و به زمین برخورد کند به آن «سنگ آسمانی» (meteorite) می‌گویند.

بیشتر سنگ‌های آسمانی که به زمین می‌رسند شهاب سنگ‌های بزرگتری بوده‌اند که شکسته یا منفجر شده‌اند. برخی سنگ‌های آسمانی رسیده به زمین تکه‌هایی از ستارگان دنباله‌دار، برخی دیگر از سیارک‌ها و برخی حتی از ماه و سیارات دیگر می‌آیند. برخی از شهاب سنگ‌ها جنس سنگی دارند در حالی که برخی دیگر جنس فلزی دارند و گروهی نیز ترکیبی از سنگ و فلز هستند.

وقتی شهاب‌ سنگ ‌ها با سرعت زیاد وارد جو زمین یا سیاره دیگری مانند مریخ می‌شوند و می‌سوزند به آن‌ها شهاب می‌گویند که ما به آن‌ها ستاره دنباله دار نیز یاد می‌گوییم. حتی گاهی اوقات شهاب سنگ‌ ها می‌توانند از ونوس نیز روشن‌تر به نظر برسند در این زمان است که آن‌ها را گلوله‌های آتشین می‌نامیم. تخمین دانشمندان این است که هر روز حدود 48٫5 تن (44,000 کیلوگرم) ماده شهاب سنگ بر روی زمین می‌بارد.

برای آشنایی بیشتر با مبانی نجوم و کیهان‌شناسی، می‌توانید فیلم آموزش مقدماتی نجوم – نجوم باستان تا کیهان شناسی را مشاهده کنید که توسط فرادرس ارائه شده، لینک این آموزش در ادامه آورده شده است.

در هر شب معمولاً چندین شهاب در هر ساعت دیده می‌شود. هنگامی که در آسمان شهاب سنگ های زیادی وجود داشته باشد یک بارش شهابی در حال رخداد است. برخی از بارش‌های شهابی سالانه یا در فواصل زمانی معین هنگام عبور زمین از کنار بقایای گرد و غبار باقی مانده توسط یک دنباله دار (یا در مواردی سیارک) رخ می‌دهد.

بارش‌های شهابی معمولاً به نام ستاره یا صورت فلکی نزدیک به جایی که به نظر می‌رسد بارش شهابی از آنجا شروع می‌شود، نام‌گذاری می‌شوند.

مشهورترین بارش شهابی دوره‌ای بارش شهابی «برساوشی» (Perseids) است که هر ساله حدوداً 12 آگوست (۲۲ مرداد) به اوج خود می‌رسد. هر شهاب سنگ یک قطعه کوچک از دنباله دار Swift-Tuttle است که هر 135 سال زمینی یک چرخش کامل حول خورشید انجام می‌دهد.

از دیگر بارش‌های قابل توجه شهابی می‌توان به لئونیدها که به دنباله دار Tempel-Tuttle مرتبط است اشاره کرد. اکثر دنباله دار ها بقایایی بین یک دانه شن و یک نخود‌فرنگی دارند و قبل از رسیدن به زمین در جو می‌سوزند.

گاهی اوقات گرد و غبار حاصل از شهاب‌ها توسط هواپیماهایی که می‌توانند در ارتفاع زیاد پرواز کنند جمع‌آوری شده و در آزمایشگاه‌های ناسا مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرد.

بیشتر سنگ‌های فضایی که کوچکتر از یک زمین فوتبال هستند در جو زمین از بین می‌روند. این سنگ‌ها با سرعتی برابر با ده‌ها هزار مایل در ساعت حرکت می‌کنند و به دلیل فشاری که به آن‌ها وارد می‌شود، سنگ خرد می‌شود و یک شعله درخشان ایجاد می‌شود.

معمولاً سنگی که به زمین می‌رسد کمتر از 5 درصد از شی اصلی است که از بیرون از جو شروع به حرکت کرده است. این سنگ‌های آسمانی قطعه‌هایی از شهاب هستند و به طور معمول اندازه آن‌ها بین یک سنگریزه تا یک مشت دست است.

انتظار نداشته باشید که سنگ‌های آسمانی را پس از بارش شهابی پیدا کنید. بیشتر بارش‌های شهابی از دنباله دار ها ناشی می‌شوند که مواد آنها کاملاً شکننده است و به صورت کلی قطعات کوچک دنباله دار ها بعد از ورود به جو نجات پیدا نمی‌کنند و چیزی از آن‌ها باقی نمی‌ماند. از نظر تئوری دو بارش شهابی Taurids و Geminids می‌توانند سنگ‌های آسمانی را به سطح زمین برسانند اما تاکنون هیچ بقایایی به طور قطعی از آن‌ها ردیابی نشده است.

تشخیص یک شهاب سنگ از یک سنگ عادی تنها از روی ظاهر آن‌ها در اکثر نقاط جهان بسیار دشوار است اما بعضی مکان‌های خاص وجود دارد که شناسایی سنگ‌ها در آن‌ها بسیار آسان‌تر است و آن جایی نیست غیر از بیابان‌ها. در بیابان‌های شنی با مناطق بزرگ و باز تشخیص سنگ‌های آسمانی تاریک به همراه شن و ماسه و کمی سنگ بسیار آسان است. به همین ترتیب مشاهده سنگ‌های آسمانی در بیابان‌های سرد و یخی مانند دشت‌های یخ‌زده قطب جنوب بسیار آسان‌تر است.

شهاب سنگ هایی که به زمین می‌افتند نشان‌دهنده مواد گوناگونی هستند که میلیاردها سال پیش سیارات را تشکیل داده‌اند. با مطالعه شهاب سنگ ها می‌توانیم در مورد شرایط اولیه و فرایندهای تاریخ منظومه شمسی اطلاعات کسب کنیم.